het prikkeldraad van de de omheinings gelaste verdraaide veiligheid van het prikkeldraadvee schermen het met grote trekspanning

Het Prikkeldraad van de de Omheiningshigh tensile welded het Verdraaide Veiligheid van het prikkeldraadvee Schermen

Het prikkeldraad is een uitstekend blokkerend apparaat. Het is het gemeenschappelijkste blokkerende materiaal, zoals diverse types van omheiningen, boomgaarden, openluchtland, parkeerterreinen, openbare gebouwen of privé die huizen, enz., worden gebouwd om vandalen en onbevoegde indringers te verhinderen de plaats in te gaan.

Als u mensen wilt verhinderen om uw veiligheid of bezit over te gaan te beschermen, is de scheermesdraad een goede keus. Als u vee of ander vee wilt beperken en hen beschermen tegen kwaad, prikkeldraad is het schermen de beste keus.

Deze twee producten kunnen worden gebruikt onafhankelijk om efficiënte barrières aan het schermen te creëren, maar vaker worden zij gecombineerd met diverse schermende producten, zoals de omheining van de kettingsverbinding, de gelaste omheining van het draadnetwerk of palissadeomheining voor veiligheidsbarrière op hoog niveau. Het de scheermesdraad en prikkeldraad bovenop de omheining van de kettingsverbinding zijn de het meest meestal gebruikte combinaties.

Het insluiten van land met één of andere vorm van het schermen materiële data ver terug in geschiedenis. Uit de wens voor eigendom, onafhankelijkheid, en veiligheid van binnendringen, zijn vele verschillende types van bijlagen ontwikkeld. De haag, de steenmuur, en de spooromheining zijn uitdrukkingen van deze psychologische en economische wensen. Vandaar, toen de vroege kolonisten, die met hen dragen inheritances van aan de Nieuwe Wereld afgelopen-kwamen, begonnen zij bijlagen te bouwen. De aard van deze vroege omheiningen werd geconditioneerd grotendeels door de soorten beschikbare materialen. In New England, werden zij gebouwd grotendeels van stenen, terwijl in het Zuiden, zij van sporen werden geconstrueerd. Deze twee types van omheiningsbouw overheersten tot de westelijke beweging de prairies bereikte waar de levering van steen en hout ontoereikend was.

Deze situatie resulteerde in proefneming met een aantal andere materialen. De hagen werden geleidelijk aan ontwikkeld, en een paar homesteaders namen zelfs tot modder en slootbijlagen zijn toevlucht. Het hout werd gebracht van naburige Staten, maar zijn kosten waren over het algemeen te groot voor zij die op de grens leefden waar de verhoogde toename van hun land te bepaald niets was. Aangezien de lijn van regeling verder het westen duwde, werd het probleem om te schermen scherper. Het keuterboertje vond dat de verhoogde kosten om te schermen terwijl het totale inkomen van zijn land verminderde. De ernst van het probleem trok de aandacht van de Federale Overheid aan, en in 1871, werd een gedetailleerd rapport uitgegeven door het Ministerie van Landbouw. Dit rapport openbaarde dat schermend, zelfs in de meest betimmerde gebieden, zeer duur was en dat het aan zij bijna verbiedend was die op het marginale land van de westelijke prairies leefden. Dientengevolge, werden de Grote Vlaktes grotendeels verlaten onzeker tot bepaalde uitvindingen beschikbaar werden.

In hun pogingen om een economisch schermend materiaal te vinden draaiden veel van homesteaders aan vlotte draad die in het Oosten tijdens het vroege deel van de 19de eeuw was ontwikkeld. Hoewel het en over het algemeen goedkoper superieur was dan andere materialen, voldeed het niet aan alle vereisten van een prairieomheining. De ijzerdraad van die dag werd beïnvloed ongunstig door extreme temperaturen; het brak in koud weer en verzakte in heet. Voorts had het geen verschrikking voor het vee van de open waaier; zij maakten de posten los en braken de draad door constant te wrijven tegen het. Tot slot met de hoop dat de dieren naar genoegen binnen draadomheiningen, mensen in het Westen zouden kunnen worden beperkt aan het probleem dat om hen wordt gedraaid te verbeteren.

Als veel andere landbouwuitvindingen, heeft de vlotte draad met één of andere vorm van een weerhaak op het een lange geschiedenis. Het vroege begin was in de Oostelijke Staten. Het eerste ruwe octrooi werd genomen door William D. Hunt van Scott County, New York, in 1867; hij werd gevolgd in hetzelfde jaar door Lucien B. Smith van Ohio, en in volgend jaar door Michael D. Kelly van New York. Deze drie uitvinders legden de fundamenten voor prikkeldraad het schermen door de basisoctrooien te leveren, en, hoewel geen van hun eigen vervaardiging ooit praktisch bewezen zeer, zij diende om bepaalde verbeteringen en nieuwe ideeën voor te stellen die spoedig in een omheining moesten kristalliseren aanpasbaar aan de Westelijke Staten.